’U vicchiareddu
O spissuliddu ’ncontru di matina
un vicchiareddu a pedi pi la via
jo scinnu cu la machina gia stancu
e iddu inveci è tisu… chi carpìa.
Mi lu ricordu sempri ’i sta manera
minutu siccu ’n pampina e un panaru
’ncucciatu sta lu vrazzu gnutticatu
puru si chiovi e semu nta jinnaru.
Cusiritusu jo vurria sapiri
cu quali frutti jinchi ’u panareddu
cucuzzi, frauli, zorbi o ficazzani?
sta cosa mi firria nto ciriveddu.
La facci ferma, liscia, sempri ’a stissa
ca pari ci l’avissi ’mmassamata
senza mancu ’nu rrastu di vicchiaia
ca si talìu la mia è cchiu arrappata.
Li cavusi sciarriati cu li scarpi
’na giacchitedda virdi a quatrittini
supra di ’na cammisa di cuttuni
assimigghianti a robba p’’i mappini.
P’un pezzu ’i tempu ’un lu vitti cchiù
mi sfirniciava… ma chi fini fici?
pi mmia oramai era com’un nannu
e quannu ’u vitti arrè nni fui filici.
Haiu nto cori una ’i sti matini
di fari un cornu a ’u tempu ch’è tirannu
p’un jornu lassu machina e travagghiu
e chiacchiarìu… passiannu cu me nannu.
Vincenzo Aiello
Bagheria, 23 maggio 2011