L’ultimu abbannniaturi

banditore

L’ultimu abbannniaturi

Vidìrinni occhidunu ormai è ’na festa*

C’’u carritteddu e ’u sceccu ’mpillicciatu

di tuttu puntu cu lu giummu ’n testa

tistali e lu sidduni culuratu.

Quannu grapi la vucca p’abbanniari

un jetta vuci ma è ’na miludia

patati li cipuddi e ’u pumadoru

’ddiventa ’na canzuna ch’ammaarìa.

Li fimmini ca ’u sentinu abbanniàri

lu carritteddu allàppanu fistanti

pirchì sunnu sicuri di truvari

frutti senza vileni e disservanti.

Racina janca e niura d’’a so vigna

tutti curnuti l’havi ’i babbaluci

li scuzzulati bedd’i Calamigna

muluna e li cirasi russi e duci.

La vastunàca ancora aggiummata

li rafanelli e la scalora riccia

finocchi cu la crita ’mpiccicata

li vrocculi, lattuchi e testi d’accia.

Menta, basilicò e pitrusinu

varcoca, frauli, persichi e citrola

puma d’un çiàuru ca èni suprafinu

ca mi riporta a ’i tempi di la scola.

Su tutti frutti figghi di nuara

crisciuti cu carizzi di zappuni

e sangu di vattàla e poi fumeri

e tempu giustu fattu d’’i staçiuni.

Ora nni ficinu li ipermircati

D’’i spinguli cci trovi anfina ’a pasta

perciò sti cosi sunnu supirati

la spisa dda t’ha fari…puntu e basta.

Nessun commento ancora

Lascia un commento

Il tuo indirizzo email non sarà pubblicato. I campi obbligatori sono contrassegnati *