L’ultimu abbannniaturi
Vidìrinni occhidunu ormai è ’na festa*
C’’u carritteddu e ’u sceccu ’mpillicciatu
di tuttu puntu cu lu giummu ’n testa
tistali e lu sidduni culuratu.
Quannu grapi la vucca p’abbanniari
un jetta vuci ma è ’na miludia
patati li cipuddi e ’u pumadoru
’ddiventa ’na canzuna ch’ammaarìa.
Li fimmini ca ’u sentinu abbanniàri
lu carritteddu allàppanu fistanti
pirchì sunnu sicuri di truvari
frutti senza vileni e disservanti.
Racina janca e niura d’’a so vigna
tutti curnuti l’havi ’i babbaluci
li scuzzulati bedd’i Calamigna
muluna e li cirasi russi e duci.
La vastunàca ancora aggiummata
li rafanelli e la scalora riccia
finocchi cu la crita ’mpiccicata
li vrocculi, lattuchi e testi d’accia.
Menta, basilicò e pitrusinu
varcoca, frauli, persichi e citrola
puma d’un çiàuru ca èni suprafinu
ca mi riporta a ’i tempi di la scola.
Su tutti frutti figghi di nuara
crisciuti cu carizzi di zappuni
e sangu di vattàla e poi fumeri
e tempu giustu fattu d’’i staçiuni.
Ora nni ficinu li ipermircati
D’’i spinguli cci trovi anfina ’a pasta
perciò sti cosi sunnu supirati
la spisa dda t’ha fari…puntu e basta.