Fijuri stinciùti
Di supra ‘na balata
alluçiata d’un suli giarnu
comu facci di mortu nto tabbutu
assummanu ricordi
spirtusati d’’a camula d’’u tempu.
E la menti arranca
pi fàrinni filara di vigna ritta
stinnicchiata nna fàuçi
suliscenti d’un munti.
Ncucciati a li sarmenti
pinnulianu ‘rappi mpassuluti
di fijuri stinciùti
comu …
çiatu nto vitru mentri chiovi
ca cchiu li spremu
sutta la màcina d’’a menti
e cchiu picca sucu m’arrialanu
ca mancu m’abbasta
pi livarimi la cchiu tinta arsura
chi haiu ’nto cori.
Vincenzo Aiello
Bagheria, 25 novembre 2009