Figghi di paci
Partinu li nostri figghi pi citàti luntani
chini di spiranzi di paci.
Partinu allafannàti d’ajutari.
Partinu p’accrucchiari dui dinari.
E stannu dda pi ‘na picchidda ‘i tempu
nta ddi terri abbruçiati di verri
ca nun sunnu d’iddi
a chiantari çiuri di spiranza nova.
Partinu.
E di lu mumentu ca si nni vannu
li matri ca l’addivàru
cu latti di capicchi e amuri
stannu arruspigghiàti.
L’occhi spatiddàti
a circari nta lu scuru d’’a notti dda facciuzza
p’allisciarla cu manu di pinzeri
e ammucciùni cu lu cori chinu d’allammìcu
agghiùttinu mmuccuna di feli.
Pi tuttu lu tempu
ch’i manu junciùti prejanu ’u Signuri
di vidiri turnari ddi picciutteddi
e strincilli a lu stissu pettu ca li vitti nutrìchi
disiùsi di cummigghiàrli ancora
di mizzigghi ’i matri.
Vincenzo Aiello
Bagheria, 7 Ottobre 2006