A solita vita
(mastru Jachinu) Salutamu don Pitrinu!… Quant’avi ca ‘un nni videmu. Chi è?… Chi ssi dici?… Chi mi cuntati di bellu?.(don Pitrinu) Ma chi v’aiu a cuntari, mastru Jachinu?!. Oramai, la me vita addivintò comu na strata accussì chiana, ca tantu m’abituavu a caminaricci jornu doppu jornu, ca mancu m’addugnu ca la fazzu. Troppu liscia, senza mai un truppicuni chi facissi canciari occhi cosa. Ogni matina mi susu pi jri a travagghiari a la pirrera. Mi priparu la culazioni, doppu mpaiu lu cavaddu a lu strascinu e partu pi lu travagghiu. Macari lu cavaddu, oramai è tantu abbituatu, ca si misi n’ menti la strata, e mancu haiu bisognu di guvirnarlu cu li retini. Certi voti pi la strata, c’annacatedda di lu strascinu, e lu scrusciu di li ciancianeddi di lu sidduni, arrivu a lu puntu ca mi cala arreri lu sonnu, e mi fazzu nautru pinnicuneddu. Mi vuscu la me jurnatedda di travagghiu, carriannu li balatuna ca li pirriatura vannu tagghiannu, e poi a finitura di jurnata, m’arricogghiu a la casa. Appena arrivu vicinu a la ‘ntrata, attrovu a me mugghieri Mariannina, ca m’aspetta cu li picciriddi. Nta na vota, tutti e setti quantu sunnu, mi pigghianu di pettu. Cu m’aiuta a scinniri di lu strascinu, cu spaia lu cavaddu e ci ‘ncoccia la coffa cu la canigghia, cu mi leva lu pastranu, cu pigghia la durmusa e mi cci fa assittari, cu mi ‘nfila li pedi nt’òn vacili cu l’acqua debbita, cu trasi lu cufularu, e mi lu metti a lu çiancu. Nna stu mentri me mugghieri pripara la tavula, e tutti nsemmula n’assittamu e manciamu. A finuta di manciari, s’un sugnu troppu stancu, mi vaiu a fari na jucata a li carti cu me cumpari Brasi, ca sinnò, mi vaiu a curcari drittu drittu nna lu me lettu. Ma m’aviti a cridiri, sugnu stancu di passari tutti li jorna di sta manera, senza chi succedi mai na cosa nova. Nun ci la fazzu cchiù!…. Mi siddiò!!. E vui chiuttostu!? Chi mi cuntati!? Comu vi la passati, mastru Jachinu? (mastru Jachinu) Nooo!… Io, si parramu di essiri siddiatu di fari sempri la stessa vita, nun mi pozzu propriu lamintari, li cosi giusti!!. ‘A matina, mi susu o nun mi susu, nun c’è nuddu ca mi lu ‘mpidisci. Tantu c’ù principali avi ca mi cci sciarriavu un beddu pezzu. Ddi jorna ca mi la sentu di fari matinata, mi nni vaju a la chiazza a circari travagghiu. A li voti, veni occhidunu ca havi bisognu di na manu d’aiutu, e allura mi vaiu a vuscari la jurnatedda, ca sinnò mi nni vaiu pi li fatti mei, a tampasiari pedi pedi. Tantu, a cu a dari cuntu?.(don Pitrinu) Maaa…. mi scusassi mastru Jachinu, ma vostra mugghieri!? (mastru Jachinu). Ma cu? Dda gran zoccula? Biii… e quant’avi ca si nni scappò di casa, cu lu figghiu di lu guardianu di l’acqua! Ma a mia, parranno cu vui, un favuri mi fici. Accussì sugnu libbiru, nun haiu di campari a nuddu, e zoccu vogghiu fari fazzu!!.(don Pitrinu) Amunì…mastru Jachinu, nun ci cridu ca siti propriu cuntentu di fari sta vita!……..(mastru Jachinu) Vi staiu dicennu, ca mi cci trovu troppu bonu!. Chiuttostu, l’avissivu a pruvari puru vui. D’accussìiii!!… pi sapirinni parrari. Di sta manera, vi rinniti cuntu ca zoccu vi dicu è veru. Si-sta-di-pa-ra-ddi-su!!. Anzi, pi vinirivi ‘ncontru, lu sapiti chi putemu fari don Pitrinu? Facemu canciu!!… P’un misi!! Accussì, vui, pruvati tutti li vantaggi da vita chi fazzu io, comu di nun travagghiari tutti li jorna, nun fari sempri la stessa strata, vi livati ‘a camurrìa ogni vota c’arrivati d’ù travagghiu, di truvari tutta la sacra famigghia, ca v’aspetta vicinu ‘a ntrata, la pasciuta, la manciata, la jucata cu dda camurrìa di vostru cumpari Brasi,
e pi finiri, a curcata nto lettu cu vostra mugghieri, ca cci scummettu, parti siritini, ci vennu puru certi corpa di manciaçiumi, ca v’attocca puru d’accuntintalla.
E io, ‘ncanciu, mi sacrificu facennuvi lu favuri di pigghiari lu vostru postu, pi farivi a capiri, ca la vita chi fazzu io, china di ‘mprivisti, e mai c’un jornu lu stessu di nautru, e megghiu assaiuni, di chidda chi faciti vui!! Chi nni pinsati don Pitrinu? Vi piaci la truvata?
(Don Pitrinu si fa ‘u paru e sparu, e arraggiunannucci n’anticchia di supra, capisci ca facennu stu scanciu, havi chiossà di perdiri ca d’accanzari, e pinsannucci megghiu, si renni cuntu, ca ‘a solita vita ca fà, un’è propriu accussì tinta comu iddu pinsava. Ntà na furriata ‘i cuda si ‘nventa sta scusanza e ci la nmpiatta a mastru Jachinu.)
Ma….. parranno cu vui, (ci fà) fussi tintatu di fari la prova, pirchì propriu un nni pozzu cchiù. Ma poi pensu, ca la cosa nun pò arrinesciri, p’un mutivu ca ora vi dicu subbitu!.
Comu corpuratura, dicemu ca n’anticchia n’assimigghiamu, e perciò dànnuvi na menza azzizzata, capaci ca me mugghieri e li picciriddi, nun si l’avissinu a squarari. Tantu io, mi nni vaiu cu lu scuru, m’arricogghiu cu lu scuru, a ‘tavula, ‘u lustru di la cannila abbasta giustu giustu pi nzirtari lu pirtusu d’à vucca, e fussimu a postu. A cosa ‘nveci ca nni ‘mpidisci di cumminari la ‘nchiappa, è lu cavaddu, ca chiddu , puru a lu scuru, mi canusci di lu çiavuru d’à peddi. Chiddu, ormai è tantu abbirsatu, ca s’un sugnu io a ‘mpaiallu a lu strascinu, nun si smovi mancu a cannunati, ci putiti cantari, puru chidda di lu beddu cardiddu!! . E nun partennu iddu, cu la matinata pi purtarivi a la pirrera, nun putemu fari nenti, pirchì me mugghieri, quannu s’arruspigghiassi, e vi vidissi ancora dintra cu lu lustru di lu jornu, sinn’addunassi a lampu di lu ‘mbrogghiu. Perciò lu sapiti chi vi dicu mastru Jachinu? Mi cunortu, strinciu li denti, e cuntinuu a fari a solita vita. Tantu a lu peggiu c’è sempri lu peggiu, e cchiù scuru di menzannotti, nun po fari. Salutamu mastru Jachinu!!… Salutamu don Pitrinu!!.
Vincenzo Aiello