CICALI
(A Giacomo Giardina)
Mi trovu assittàtu ò tò salottu
ca mancu sacciu comu succidìu.
Mi sentu nicu nicu ‘nmenzu a tanti
Pueti affirmati e Prufissuri
eppuru mi ritrovu primiàtu
d’un ricanuscimentu a tò unuri.
Chi gran suddisfazioni stari ccà,
cu ttìa ca mi talìi di dda stampa
ntrunàtu…..nsiccumàtu….ntillicchiàtu
e comu sempri tisu e ‘ncappiddàtu.
Pinzari ca t’aveva pedi pedi
ma à ddi tempi un’avìa passiuni
pi l’arti ca ti fici accussì granni
pi chistu un’appi aviri mai l’unuri
di strinciri ‘a tò manu i grann’ Artista.
Nnè jorna ca tu addivintavi Asprisi
io ti vidìa assittatu a tavulinu
d’un barriceddu misu ‘nfacci ò mari
appartinenti a Cosimu ‘u Buglisi.
Armatu ’i pinna e fogghiu….silinziusu
‘mpustatu cu ddu sguardu ‘i sugnaturi
cu ‘nchiostru nìuru du tò punzeddu
rimavi sceni megghiu d’un pitturi.
Vogghiu pinzari ca fusti tu i ddà ncapu
a darimi cunsigghi certi voti
quannu un truvava li giusti palori
circannu d’ammulari puisìi.
Vogghiu pinzari ca era la tò vuci
dittata di lu cantu di Cicali
ca si sintìu à fini d’à littura
comu pi diri… e farimi capiri
ca puru a tìa piacìu ascutari
‘i strofi da me lirica “A Trazzera”.
Vogghiu pinzari ca sì o latu a mìa
e puru tu vò fari amicizia
ca raccussì accanzàmu ‘u tempu persu…
‘u tempu chi vulissi…… pi ddilìzzia.
Vincenzo Aiello
Bagheria;17/9/2004